عصب‌کِشی (به انگلیسی: Endodontic therapy) یا درمان ریشه (به انگلیسی: root canal therapy، که در فارسی گاه به آن «روت کانال» گفته می‌شود) یک سری اعمالی است که در طی آن مواد عفونی موجود در مغز دندان برداشته می‌شود تا دندان از آسیب میکرب‌های آینده در امان باشد.
اگرچه گاهی به این عمل روت کانال (به معنی کانال ریشه) گفته می‌شود ولی این اصطلاح دقیق نیست. کانال ریشه و حفره مغز دندان که به آن مربوط است حفره‌های آناتومیکی در دندان هستند که به طور طبیعی بافت‌های عصبی و رگ‌های خونی و بافت‌های سلولی دیگری را در خود جای می‌دهند. در عصب‌کشی این مواد به طور کامل برداشته و تخلیه می‌شوند و سپس تمیز می‌شوند و آنگاه به وسیله یک سوهان کوچک، شکل‌دهی و با محلول شست‌وشو، عفونت‌زدایی می‌شوند و سپس آن را با ماده‌ای (مثل آمالگام) که با مواد دیگر (مثل غذاها) واکنش نمی‌دهد پر می‌کنند. بعد از این عمل، دندان می‌میرد و اگر بعد از این، دندان عفونی شود باید تحت عمل جراحی انتهای ریشه قرار گیرد.
اگر چه گاهی اعمال مذکور در بیش از یک جلسه درمانی انجام می‌شود، اما زیاد بودن فاصلهٔ زمانی بین تخلیه مواد عفونی و پر کردن دندان شانس عفونت‌های بعدی را بالا می‌برد.
